Ooit beschouwd als de hoofdstad van “Grand Kivu”, verliest de stad Bukavu elke dag haar prestige vanwege de anti-waarden die zich hebben gevestigd in het voormalige Constermansville ofwel Bukavu. Bukavu blijft echter een kennisknooppunt waar een aanzienlijke onderwijs- en universitaire infrastructuur is geconcentreerd.
In feite was Bukavu tot 1990 een trekpleister voor toeristen en bezoekers uit andere provincies van de DRC en enkele buurlanden van het gebied van de Grote Meren. Dertig jaar later is het landschap in Bukavu veranderd, helaas ten negatieve. In termen van de ICT spreekt deze getuigenis voor zich:
“Onze scholen zijn niet voldoende uitgerust met IT-tools. Voor degenen die erin zijn geslaagd dit probleem op te lossen, is er ook het probleem van elektriciteit. Onze keuzes zijn op dit gebied beperkt. Op de Cirezi High School kennen we deze moeilijkheden nu ongeveer drie jaar ”, klaagt Jennifer Maliyetu, student derde jaars Administratie.
Ondertussen toont de jongere generatie een grote interesse in informatietechnologie en digitalisering. Alva-Ntyo Mihigo is een ingenieur in telecommunicatie-engineering en -beheer. Hij is de manager van een klein bedrijf dat gespecialiseerd is in digitale migratie. Herton Pro is de naam van het bedrijf. Met deze unit wil Alva digitale tools integreren op de werkplek.
De jonge ondernemer wil zo bijdragen aan de migratie van traditioneel naar digitaal in deze stad waarvan de bevolking wordt geschat op meer dan een miljoen mensen en die bestaat uit 40% jonge mensen. Na zijn studie in Burundi wil Alva van de Congolese digitale technologie een “hefboom voor integratie, goed bestuur, economische groei en sociale vooruitgang” maken. Maar de uitdagingen zijn aanzienlijk bij de ontwikkeling van digitale technologie in de DRC. Met een oppervlakte van meer dan 2,4 miljoen km2 bestrijken de Internet Providers vandaag slechts 40% van het grondgebied.
Een ander obstakel voor de inzet van digitaal verkeer is het verzet van de bestuurders van Ngo’s en bedrijfsleiders die nog niet klaar zijn om deze digitale barrières te overschrijden. Ze zijn bang voor de transparantie van het proces. De uitdaging van energietekort faciliteert ook de digitale ontwikkeling in Bukavu niet. De meeste steden in de DRC kampen namelijk met problemen op het gebied van elektriciteit en internetverbinding.
Andere ongunstige factoren voor de ontwikkeling van het digitaal verkeer in Bukavu liggen op administratief niveau. De kosten die de internetprovider worden aangerekend bedragen momenteel $ 50.000. Deze operators worden dus overbelast en het is de consument die de kosten betaalt.
Alles wat we hebben aan digitale vooruitgang in Bukavu is het resultaat van import. Nogmaals we consumeren buiten omdat zelfs de internetverbinding wordt verzorgd door buitenlandse bedrijven.
Deze diagnose toont aan dat de DRC en de provinciale overheid geen duidelijk beleid hebben ten gunste van digitaal ondernemerschap. Aan de andere kant hebben landen als Rwanda, Burundi, Kenia en Oeganda al digitale incubators maar ook gedeelde laboratoria. In Congo zijn er echter geen incubators die zich richten op digitaal.
In het laatste 100-dagenprogramma van de DRC-regering was het digitaal verkeer niet opgenomen in haar begroting. Er is echter nog hoop met de aanstelling in april 2021 van een “digitale” ministerspost.
Digitaal, essentieel met de komst van covid-19
In de huidige context die wordt gekenmerkt door Cocid-19 zegt de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) dat de vraag naar digitale vaardigheden is versneld. Dit is het geval in Bukavu, waar de Katholieke Universiteit van Bukavu (UCB) de eerste instelling was die online onderwijs lanceerde tijdens de periode van sluiting van scholen en universiteiten in de stad Bukavu.
Ondanks de situatie van de coronaviruspandemie die het staatshoofd ertoe bracht om een reeks maatregelen te nemen, waaronder de tijdelijke opschorting van het onderwijs in het hele land, had de Katholieke Universiteit van Bukavu een programma opgezet waardoor studenten en docenten sociaal afstand konden houden terwijl ze door gingen met het volgen van de cursussen.
In een interview met de professoren Wenceslas Busane en Lucien Zihindula, respectievelijk vicerector academische zaken en voorzitter van de commissie belast met afstandsonderwijs, vertellen deze laatste over de motivatie en de troeven die UCB ter beschikking staan voor het welslagen van dit initiatief.
Wat betreft motivatie zei prof. Wenceslas: “we hebben besloten om online onderwijs te starten, omdat we na lang te hebben nagedacht een alternatief moesten vinden om goed te blijven leven in onderwijs en onderzoek, zelfs in de huidige situatie. Daarom hebben we een platform opgezet waarmee docenten en leerlingen met elkaar kunnen worden verbonden ”. Wat de sterke punten betreft heeft UCB goed uitgerust onderwijzend personeel dat goed is opgeleid in ICT en de studenten hebben allemaal tools waarmee ze verbinding kunnen maken met het internet zei hij.
De UCB-ervaring blijft uniek in de stad Bukavu. Er zijn inderdaad maar heel weinig academische instellingen die een internetverbinding hebben. De lessen worden face-to-face gegeven vanwege het ontbreken van een internetverbinding. Universiteiten worden geconfronteerd met het netelige probleem van het tekort aan computerapparatuur. De meeste studenten hebben geen computer en kunnen zich geen beltegoed veroorloven om te surfen op het web. De Congolese staat kent geen studiebeurzen toe aan studenten. Alle academische kosten worden gedragen door de ouders.
