Het gebied van voedsel is een zwart gat voor landbouwexperts in Burundi. Het land is klein zo niet een heel klein gebied waarvan het beheer de beschikbaarheid van land voor teelt nog ingewikkelder maakt. De verdeling van het land van vader op zoon vermindert geleidelijk nog meer land, dat kleiner en kleiner wordt. De bevolking blijft groeien, vooral de bevolking in Burundi groeit enorm. Het stijgt in een vrij hoog en zorgwekkend tempo, van meer dan 8 miljoen in 2008 tot meer dan 13 miljoen in 2030. Deze stijging wordt geschat op 66,08%. In 2050 zal de bevolking zelfs verdubbelen. Het zal 26,2 miljoen inwoners bereiken en het kan exploderen aan het einde van de eeuw. Het kan oplopen tot meer dan 62 miljoen voor een klein land van minder dan 30.000 km2.
Deze statistieken van ISTEEBU voorspellen niet veel goeds en roepen de autoriteiten op om in te grijpen om de snelle bevolkingsgroei te beschouwen als een van de bedreigingen voor het voortbestaan van Burundi in de toekomst. Er moet dringend nagedacht worden over bijvoorbeeld geboortebeperkingsplannen. Maar ook het probleem dat volledig blijft bestaan is het onbeperkt voeden van deze groeiende bevolking. Daarvoor is een goed landbouwbeleid nodig dat nauwkeurig berekent hoeveel voedsel nodig is om de hele bevolking van het land te voeden. En daarom moeten we de financiële middelen hebben voor dit beleid. Een van de problemen van de landbouw in Burundi, die talrijk zijn, is de kwestie van de financiering.
Hoe vindt u kapitaal om de boer in zijn werk te financieren? De Burundese staat heeft deze kwestie altijd uitgesloten van het begrotingsdebat en de landbouwsector tegen woekerrentes overgelaten aan de roofvogels. Moeten we ons voorstellen dat digitale technologie iets kan betekenen bij het vinden van mogelijkheden voor kapitaalaccumulatie? En is de rol van de staat nodig? We zullen al deze vragen bekijken om te proberen antwoord hierop te krijgen..
De enorme uitdaging waarmee Burundi te maken zal krijgen bij het voeden van zijn mensen is de financiering van de landbouw om een hoge productie, verwerking van de productie en de transformatie ervan te garanderen. De kwestie van de financiering van de landbouwsector blijft problematisch, juist omdat veel, zo niet alle, financiële instellingen deze wereld van boeren negeren. Sommige bankiers beginnen aandacht te geven aan het im- en exporteren van gewassen met name koffie, thee of katoen dankzij het digitale beheer van de tegoeden die de boeren hebben bij bepaalde banken. Niet alle banken hebben nog aandacht gegeven aan de boeren en hun producten.
De Igara Growers Tea Factory, in het zuidwesten van Oeganda, heeft het mogelijk gemaakt om de winstgevendheid en de terugbetalingspercentages voor leningen aan producenten te verhogen en tegelijkertijd de parallelverkoop te verminderen. Dit werd mogelijk gemaakt door het gebruik van digitale boerenprofielen bij de planning en het beheer van de theeproductie. Ook door het bedrijf toe te staan betalingen te automatiseren en andere financiële diensten te faciliteren, vooral op het gebied van leningen en sparen, werd theeteelt een geloofwaardig handelsartikel bij financiële instellingen in Oeganda. Het andere voorbeeld komt natuurlijk uit koffie en altijd in Oeganda. De National Union of Coffee and Farm Entreprises, een Oegandese federatie van koffieproducenten met meer dan 200.000 huishoudens als leden, gebruikte het digitale producentenprofiel om hun product voor een betere prijs te verkopen. Tegelijkertijd kon deze federatie haar fairtrade label behalen, juist dankzij een traceerbaarheidspremie die de kopers aan de producenten betaalden.
Een ander perfect voorbeeld komt uit Kenia. Het gaat om de veemarkt op het platteland. Door een gebrek aan toegang tot financiële diensten, worden aankopen op deze markten contant betaald. En het stelt handelaren en verkopers bloot aan persoonlijk risico en beperkt hun toegang tot andere financiële diensten omdat ze geen transactiegeschiedenis hebben. Daarom moeten financiële diensten met betrekking tot sparen, krediet en overschrijvingen voor handelaren en herders worden ingevoerd om de handel op deze veemarkten in Kenia te vergemakkelijken. Er zijn mogelijkheden om samen met formele financiële dienstverleners de elektronische portemonnee te ontwikkelen. Deze instrumenten moeten daarom worden ingevoerd. Het zou een eerste stap zijn in de richting van een verbetering van de cultuur en financiële inclusie, wat de introductie van andere financiële diensten mogelijk zou kunnen maken. Deze voorbeelden bevestigen dat de computer, indien gebruikt, toegang kan verschaffen tot kapitaal om landbouw en veeteelt te financieren.
In het geval van Burundi kan de mobilisatie van kapitaal om de landbouw te financieren een beroep doen op digitalisering voor een beter beheer en voor boeren om er toegang toe te krijgen. Financiële instellingen, zoals banken die actief zijn in Burundi, kunnen elk 10% van hun winst afstaan om de landbouw te financieren. Dit fonds zou kunnen worden toevertrouwd aan een digitaal platform onder leiding van een gespecialiseerde organisatie om kredieten aan boeren toe te staan en ook spaargeld van hen te innen. Banken zullen op twee punten winnen. Nieuwe klanten en domiciliëring van spaargeld van boeren.
De hand van de staat is niet alleen noodzakelijk, maar ook essentieel om de slagkracht van deze organisatie te vergroten. De staat kan dit fonds voorzien van minimaal 5% van zijn budget voor de directe financiering van boeren. Deze staatsdeelname plaatst haar in de positie van een centrale partner van deze organisatie, die belast is met het digitale beheer van deze financiering. Het is waar dat de moeilijkheden in de landbouwsector de terughoudendheid verklaren van financiële instellingen om te investeren in de verspreiding van IT-innovatie om boeren te dienen. Dit alles verklaart de grenzen van de financiële producten die worden aangeboden aan actoren in de agrarische waardeketen. Aan de andere kant betalen sommige actoren in de landbouwsector voor diensten of hun aankopen aan boeren via financiële instellingen: banken en coöperaties. Digitale betalingen openen het boek met de transactiegeschiedenis van boeren wat hen geloofwaardigheid geeft bij financiële instellingen, banken in staat stelt hun bedrijf beter te begrijpen en goed op maat gemaakte financiële diensten te ontwerpen.
De sleutel tot ROI ligt in marktsegmentatie en coördinatie van de waardeketen. Dit omdat boeren, input-verkopers, handelaren, verwerkers, transporteurs en andere actoren in de waardeketen landbouw allemaal unieke financiële behoeften hebben.
Daarom is de betrokkenheid van de Staat nodig om het functioneren van de gehele waardeketen te waarborgen en deze keten geloofwaardig te maken bij financiële instellingen. In het geval van Burundi moet de staat zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts een leidende rol spelen. Zowel bij het mobiliseren van fondsen, het digitaal opzetten van de infrastructuur voor fondsbeheer en door middel van regels ervoor te zorgen dat alle boeren er zonder enige uitsluiting toegang toe hebben. Dit is hoe de Burundese staat de weddenschap op zijn voedselvoorziening begint te winnen. In onze volgende edities zullen we het hebben over de organisatie van digitale productie.
A.S.
